يا علي قبر پرستويت کجاست؟
آن گل صد برگ خوش بويت کجاست؟

فاطمه اكتفا به نامش نكنيد
نشناخته توصيف مقامش نكنيد
هر كس که در او محبت زهرا نيست
علامه اگر هست سلامش نكنيد

بر حاشيه‌ی برگ شقايق بنويسيد
گل ، تاب فشار در و ديوار ندارد

آهـن آبـدیـده را زنگ عوض نمی کــــند

چهــره انقلاب را جنگ عوض نمی کند

به دشمن علی بگو به کوری دو چشمتان

پیرو خط رهبری رنگ عوض نمی کند . . .

دهه فجــــــر مبارک

و الفجــر بهمــن آمد، فصل شکفتن آمــــد

بر پهن دشت باور، خالی است جای یاران . . .

دهه فجــــــر مبارک

شهادت مظلومانه شيخ نمر رهبر شيعيان عربستان دلها را مجروح و قلب ها را مملو از

اندوه کرد.

شهادت شیخ نمر نشان از پایان حکومت عربستان است.

آيت الله سبحانی: شيخ نمر، فقط يک خواسته داشت و آن حاکميت عدالت در کشور بود.

و سَيعلَمُ الّذينَ ظَلَموا أَي منقَلَبٍ ينقَلِبونَ.

ز یمن مقدم رسول خاتم

معطر آمده محیط عالم

مولـود صـــادق آل محمد

مقارن گشت با میلاد احمد

میلاد پیامبراعظم (ص) و امام صادق (ع) مبارک باد.

بزرگترین آرزوم اینه که به همین زودیا یه صبح جمعه ای برسه

و اون روز از گلدسته های مساجد این خبر پخش بشه که:

نماز جمعهء این هفته به امامت ولی امر مسلمین

حضرت مهدی صاحب الزمان(عج)

برگزار می گردد...

وقایع روز اول ماه ربیع الاول:

دفن بدن مطهر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

لیلت المبیت

هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم

هجوم به خانۀ وحی

مسمومیت امام عسکری علیه السلام

روز سوّم ماه ربیع الاول:

تخریب کعبه توسط یزید

روز پنجم ماه ربیع الاول:

وفات حضرت سکینه سلام الله علیها

روز هشتم ماه ربیع الاول:

شهادت امام عسگری علیه السلام

روز نهم ماه ربیع الاول:

آغازامامت حضرت ولی عصرعلیه السلام

کشته شدن عمر بن خطاب

کشته شدن عمر بن سعد

روز دهم ماه ربیع الاول:

ازدواج پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با حضرت خدیجه

مرگ داود بن علی حاکم ظالم مدینه

مرگ مالک بن انس

اولین روز خلافت غاصبانه معاویه

روز دوازدهم ماه ربیع الاول:

افزوده شدن تعداد رکعات نماز

ورود پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به مدینه

مرگ معتصم عباسی

مرگ احمد بن حنبل

روز چهاردهم ماه ربیع الاول:

مرگ یزید بن معاویه

مرگ موسی خلیفه عباسی

روز هفدهم ماه ربیع الاول :

ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم

ولادت امام صادق علیه السلام

روز بیست ودوّم ماه ربیع الاول:

جنگ بنی النضیر

روز بیست و سوم ماه ربیع الاول:

ورود حضرت معصومه سلام الله علیها به قم

روز بیست و پنجم ماه ربیع الاول:

صلح امام حسن علیه السلام

خورشید به سوگ مصطفی می گرید

مهتاب به حال مجتبی می گرید
در مشـهد دل چه کربلایی بر پاست

قومی به شهادت رضا می گرید...

ایام رحلت پیغمبر عظیم الشان اسلام(ص) و سبط اکبرش امام حسن مجتبی(ع) و سلطان

خراسان امام رضا(ع)،تسلیت باد.

بــــــدی کردیم، خوبی یاد مان رفـت /

ز دلها لای روبی یادمان رفت /

بــــه ویــــــــلای شمالـی خــو گرفتیم /

شهیدان جنوبی یادمان رفت … /

شـــــــادی روح شهـــدا صلــــــوات

بـازعـــاشــــوراییـــان پیدا شدند
بــاز هم ســـــوداییــان شیدا شدند
اربعین غصه های گل کجاست؟
اربعیـــن ناله بلبـل کجـــــاست؟
اربعین عشق، عباست چـه شد؟
اربعین، فریاد احساست چه شد؟

یــــــــا حسیــــــــــن

یــــــــا حسیــــــــــن

یــــــــا حسیــــــــــن

دوستان با من و دل ناله و فریاد کنید /

آه را با نفــس از حـبس دل آزاد کنید /

اربعیـــن آمــده تــا از شهــدا یاد کنید /

گریه بر زخم تن حضرت سجاد کنید…!!!

متن دومین نامه ی رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به جوانان کشورهای غربی به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

به عموم جوانان در کشورهای غربی

حوادث تلخی که تروریسم کور در فرانسه رقم زد، بار دیگر مرا به گفتگو با شما جوانان برانگیخت. برای من تأسف باراست که چنین رویدادی بستر سخن را بسازد، اما واقعیت این است که اگر مسائل دردناک زمینه ای برای چاره اندیشی و محملی برای هم فکری فراهم نکند، خسارت دوچندان خواهد شد. رنج هر انسانی درهرنقطه از جهان به خودی خود برای هم نوعان اندوه باراست.
منظر کودکی که در برابر دیدگان عزیزانش جان می دهد، مادری که شادی خانواده اش به عزا مبدّل می شود، شوهری که پیکر بی جان همسرش را شتابان به سویی می برد، و تماشاگری که نمی داند تا لحظاتی دیگر آخرین پرده نمایش زندگی را خواهد دید، مناظری نیست که عواطف و احساسات انسانی را برنیانگیزد. هر کس که از محبّت و انسانیّت بهره ای برده باشد از دیدن این صحنه ها متأثر و متألّم می شود، چه در فرانسه رخ دهد چه در فلسطین و عراق و لبنان و سوریه. قطعاً یک و نیم میلیارد مسلمان همین احساس را دارند و از عاملان و مسبّبان این فجایع منزجر و بیزارند. امّا مسأله این است که رنج های امروز اگر مایه ی ساختن فردایی بهتر و ایمن تر نشود، فقط به خاطره هایی تلخ و بی ثمر فرو خواهد کاست. من ایمان دارم که تنها شما جوانهایید که با درس گرفتن از ناملایمات امروز قادر خواهید بود راه هایی نو برای ساخت آینده بیابید و سدّ بیراهه هایی شوید که غرب را به نقطه کنونی رسانده است

درست که امروز تروریسم درد مشترک ما و شماست، اما لازم است بدانید که ناامنی و اضطرابی که در حوادث اخیر تجربه کردید، بارنجی که مردم عراق، یمن، سوریه و افغانستان طیّ سال های متمادی تحمّل کرده اند دو تفاوت عمده دارد.
نخست این که دنیای اسلام در ابعادی به مراتب وسیع تر، در حجمی انبوه تر و به مدت بسیار طولانی تر قربانی وحشت افکنی و خشونت بوده است، و دوم این که متأسفانه این خشونت ها همواره از طرف برخی از قدرت های بزرگ به شیوه های گوناگون و به شکل مؤثر حمایت شده است. امروز کمتر کسی از نقش ایالات متحدّه امریکا در ایجاد یا تقویت و تسلیح القاعده، طالبان و دنباله های شوم آنان بی اطلاع است. در کنار این پشتیبانی مستقیم، حامیان آشکار و شناخته شده تروریسم تکفیری علی رغم داشتن عقب مانده ترین نظامهای سیاسی، همواره در ردیف متّحدان غرب جای گرفته اند، و این در حالی است که پیشروترین و روشن ترین اندیشه های برخاسته از مردم سالاریهای پویا در منطقه بی رحمانه مورد سرکوب قرار گرفته است. برخورد دوگانه غرب با جنبش بیداری در جهان اسلام نمونه گویایی از تضادّ در سیاست های غربی است.
چهره دیگر این تضادّ در پشتیبانی از تروریسم دولتی اسرائیل دیده می شود. مردم ستمدیده فلسطین بیش از شصت سال است که بدترین نوع تروریسم را تجربه می کنند. اگر مردم اروپا اکنون چند روزی در خانه های خود پناه می گیرند و از حضور در مجامع و مراکز پرجمعیت پرهیز می کنند، یک خانواده فلسطینی دهها سال است که حتّی در خانه خود از ماشین کشتار و تخریب رژیم صهیونیستی در امان نیست. امروزه چه نوع خشونتی را می توان از نظر شدّت قساوت با شهرک سازی های رژیم صهیونیست مقایسه کرد؟ این رژیم بدون اینکه هرگز به طور جدّی و مؤثر مورد سرزنش متحدان پرنفوذ خود و یا لااقلّ نهادهای به ظاهر مستقلّ بین المللی قرار گیرد، هر روز خانه فلسطینیان را ویران و باغها و مزارعشان را نابود می کند، بی آنکه حتّی فرصت انتقال اسباب زندگی یا مجال جمع آوری محصول کشاورزی را به آنان بدهد و هم این ها اغلب در برابر دیده گان وحشت زده و چشمان اشکبار زنان و کودکانی روی می دهد که شاهد ضرب و جرح اعضای خانواده خود و در مواردی انتقال آنها به شکنجه گاه های مخوف اند. آیا در دنیای امروز قساوت دیگری را در این حجم و ابعاد و با این تداوم زمانی می شناسید؟ به گلوله بستن بانویی در وسط خیابان فقط به جرم اعتراض به سربازِ تا دندان مسلّح، اگر تروریسم نیست پس چیست؟ این بربریّت چون توسط نیروی نظامی یک دولت اشغالگر انجام می شود، نباید افراطی گری خوانده شود؟ یا شاید این تصاویر فقط به این علت که 60 سال مکرراً از صفحه تلویزیون ها دیده شده، دیگر نباید وجدان ما را تحریک کند.

لشکرکشی های سالهای اخیر به دنیای اسلام که خود قربانیان بی شماری داشت، نمونه ای دیگر از منطق متناقض غرب است. کشورهای مورد تهاجم، علاوه بر خسارتهای انسانی، زیرساختهای اقتصادی و صنعتی خود را از دست داده اند، حرکت آنها به سوی رشد و توسعه به توقف یا کندی گراییده، و در مواردی دهها سال به عقب برگشته اند. با وجود این، گستاخانه از آنان خواسته می شود که خود را ستمدیده ندانند. چگونه می توان کشوری را به ویرانه تبدیل کرد و شهر و روستایش را به خاکستر نشاند، سپس به آنها گفت که لطفاً خود را ستمدیده ندانید! به جای دعوت به نفهمیدن و یا از یاد بردن فاجعه ها، آیا عذرخواهی صادقانه بهتر نیست؟ رنجی که در این سالها دنیای اسلام از دورویی و چهره آرایی مهاجمان کشیده است، کمتر از خسارتهای مادّی نیست.
جوانان عزیز! من امید دارم که شما در حال یا آینده این ذهنیّت آلوده به تزویر را تغییر دهید، ذهنیّتی که هنرش پنهان کردن اهداف دور و آراستن اغراض موذیانه است. به نظر من نخستین مرحله در ایجاد امنیّت و آرمش، اصلاح این اندیش خشونت زاست. تا زمانی که معیارهای دوگانه بر سیاست غرب مسلط باشد و تا وقتی که تروریسم در نگاه حامیان قدرتمندش به انواع خوب و بد تقسیم شود، و تا روزی که منافع دولتها بر ارزشهای انسانی و اخلاقی ترجیح داده شود، نباید ریشه های خشونت را در جای دیگر جستجو کرد.
متأسفانه این ریشه ها طی سالیان متمادی به تدریج در أعماق سیاستهای فرهنگی غرب نیز رسوخ کرده و یک هجوم نرم و خاموش را سامان داده است. بسیاری از کشورهای دنیا به فرهنگ بومی و ملی خود افتخار می کنند، فرهنگ هایی که در عین بالندگی وزایش، صدها سال جوامع بشری را به خوبی تغذیه کرده است. دنیای اسلام نیز از این امر مستثنی نبوده است. اما در دوره معاصر، جهان غرب با بهره گیری از ابزارهای پیشرفته بر شبیه سازی و همانندسازی فرهنگی جهان پافشاری می کند. من تحمیل فرهنگ غرب بر سایر ملتها و کوچک شمردن فرهنگهای مستقل را یک خشونت خاموش و بسیار زیانبار تلقی می کنم.
تحقیر فرهنگهای غنی و اهانت به محترم ترین بخش های آن ها درحالی صورت می گیرد که فرهنگ جایگزین به هیچ وجه از ظرفیت جانشینی برخوردار نیست. به طور مثال، دو عنصر "پرخاشگری" و "بی بند و باری اخلاقی" که متأسفانه به مؤلفه های اصلی فرهنگ غربی تبدیل شده است، مقبولیت و جایگاه آن را حتی در خاستگاهش تنزل داده است. اینک سؤال این است که اگر ما یک فرهنگ ستیزه جو، مبتذل و معنا گریز را نخواهیم گنه کاریم؟ اگر مانع سیل ویرانگری شویم که در قالب انواع محصولات شبه هنری به سوی جوانان ما روانه می شود، مقصریم؟ من اهمیت و ارزش پیوندهای فرهنگی را انکار نمی کنم. این پیوندها هرگاه در شرایط طبیعی و با احترام به جامعه پذیرا صورت گرفته، رشد و بالندگی و غنا را به ارمغان آورده است. در مقابل، پیوندهای ناهمگون و تحمیلی ناموفق و خسارت بار بوده است. با کمال تأسف باید بگویم که گروه های فرومایه ای مثل داعش زاییده این گونه وصلت های ناموفق با فرهنگ های وارداتی است. اگر مشکل واقعا عقیدتی بود، می بایست پیش از عصر استعمار نیز نظیر این پدیده ها در جهان اسلام مشاهده می شد، درحالی که تاریخ خلاف آن را گواهی می دهد. مستندات مسلم تاریخی به روشنی نشان می دهد که چگونه تلاقی استعمار با یک تفکر افراطی و مطرود آن هم در دل یک قبیله بدوی، بذر تندروی را در این منطقه کاشت. و گرنه چگونه ممکن است از یکی از اخلاقی ترین و انسانی ترین مکاتب دینی جهان که در متن بنیادین خود گرفتن جان یک انسان را به مثابه کشتن همه بشریت می داند، زباله ای مثل داعش بیرون بیاید؟
از طرف دیگر باید پرسید چرا کسانی که در اروپا متولد شده اند و در همان محیط پرورش فکری و روحی یافته اند، جذب این نوع گروه ها می شوند؟ آیا می توان باور کرد که افراد با یکی دو سفر به مناطق جنگی ناگهان آن قدر افراطی می شوند که هم وطنان خود را گلوله باران کنند؟ قطعا، نباید تأثیر یک عمر تغذیه فرهنگی ناسالم درمحیط آلوده و مولّد خشونت را فراموش کرد. باید دراین زمینه تحلیلی جامع داشت، تحلیلی که آلودگی های پیدا وپنهان جامعه را بیابد. شاید نفرت عمیقی که طی سالهای شکوفایی صنعتی و اقتصادی، در اثر نابرابری ها و احیاناً تبعیض های قانونی و ساختاری در دل اقشاری از جوامع غربی کاشته شده، عقده هایی را ایجاد کرده که هر از چندی بیمارگونه به این صورت گشوده می شود
به هر حال این شمایید که باید لایه های ظاهری جامعه خود را بشکافید، گره ها و کینه ها را بیابید و بزدایید. شکاف ها را به جای تعمیق باید ترمیم کرد. اشتباه بزرگ در مبارزه با تروریسم واکنش های عجولانه ای است که گسستهای موجود را افزایش دهد. هرحرکت هیجانی و شتابزده که جامعه مسلمان ساکن اروپا و امریکا را که متشکل از میلیونها انسان فعال و مسئولیت پذیر است، در انزوا یا هراس و اضطراب قرار دهد و بیش از گذشته آنان را از حقوق اصلی شان محروم سازد و ازصحنه اجتماع کنار گذارد، نه تنها مشکل را حل نخواهد کرد، بلکه فاصله ها را عمق و کدورت ها را وسعت خواهد داد. تدابیر سطحی و واکنشی مخصوصاً اگر وجاهت قانونی بیابد، جز اینکه با افزایش قطب بندی های موجود، راه را بر بحران های آینده بگشاید، ثمر دیگری نخواهد داشت. طبق اخبار رسیده، در برخی از کشورهای اروپایی مقرراتی وضع شده است که شهروندان را به جاسوسی علیه مسلمانان وا می دارد. این رفتارها ظالمانه است و همه می دانیم که ظلم خواه ناخواه خاصیت برگشت پذیری دارد. وانگهی مسلمانان شایسته این ناسپاسی ها نیستند. دنیای باختر قرن هاست که مسلمانان را به خوبی می شناسد. هم آن روز که غربیان در خاک اسلام میهمان شدند و به ثروت صاحب خانه چشم دوختند و هم روز دیگر که میزبان بودند و از کار و فکر مسلمانان بهره جستند، اغلب جز مهربانی و شکیبایی ندیدند.
بنابراین من از شما جوانان می خواهم که بر مبنای یک شناخت درست و با ژرف بینی و با استفاده از تجربه های ناگوار، بنیان های یک تعامل صحیح و شرافتمندانه را با جهان اسلام پی ریزی کنید. در این صورت، در آینده ای نه چندان دور خواهید دید بنایی که بر چنین شالوده ای استوار کرده اید، سایه اطمینان و اعتماد را بر سر معمارانش می گستراند، گرمای امنیت و آرامش را به آنان هدیه می دهد و فروغ امید به آینده ای روشن را بر صفحه گیتی می تاباند.
سید علی خامنه ای
8 آذر 1394
یادآور می شود نخستین پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی خطاب به جوانان غربی بهمن ماه سال 393ا ارسال شده بود.

باید این جمعه بیایی باید

دیگه خسته شدیم ازشاید